-
1 ἐπίσκοπος
ἐπί-σκοπος, ὁ, ἡ, der Aufseher, der die Aufsicht über etwas führt. Von den Göttern, τοὶ γὰρ ἄριστοι μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων, sie werden über das Halten der Verträge wachen; ἐπ. ὁδαίων, Aufseher über die Waren; von Hektor, ὄλωλας ἐπίσκοπος, ὅς τέ μιν αὐτὴν ῥύσκευ, Beschützer; ϑεοῖς πεδιονόμοις τε κἀγορᾶς ἐπισκόποις, Beschützer des Marktes; von Bacchus; τοῦ νεκροῦ, Späher, die auf den Leichnam achten; ἦ τιν' ἑταίρων ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον, als Späher gegen die Troer; ἐπίσκοπος ὀϊστῶν, Beherrscher, Lenker der Pfeile. In Athen hießen so bes. die in die unterworfenen Städte geschickten Männer, welche die Angelegenheiten derselben leiteten; Aufseher über eine Gemeinde, Bischof--------------------------------ἐπί-σκοπος, das Ziel treffend, erreichend, ὁποῖα νίκης μὴ κακῆς ἐπίσκοπα, den Sieg erzielend; Τεύκρου βοῶντος ἄτης τῆςδ' ἐπίσκοπον μέλος, darauf hinzielend, dazu passend; οὕτως ἐπίσκοπα τοξεύειν, geschickt schießen, daß man das Ziel trifft -
2 ἐπί-σκοπος
ἐπί-σκοπος, ὁ, ἡ, der Aufseher, der die Aufsicht über Etwas führt; einige alte Grammatiker betonten ἐπισκοπός, s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 299. Von den Göttern, τοὶ γὰρ ἄριστοι μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων, sie werden über das Halten der Verträge wachen, Il. 22, 255; ἐπ. ὁδαίων, Aufseher über die Waaren, Od. 8, 163; von Hektor, ὄλωλας ἐπίσκοπος, ὅς τέ μιν αὐτὴν ῥύσκευ, Beschützer, Il. 24, 729; Χάριτες Μινυᾶν ἐπίσκοποι Pind. Ol. 14, 4; ϑεοῖς πεδιονόμοις τε κἀγορᾶς ἐπισκόποις, Beschützer des Marktes, Aesch. Spt. 254; πατρῴων ὀμμάτων ἐπισκόπους Ch. 124; vgl. Eum. 710; σῆς ἕδρας ἐπίσκοποι Soph. O. C. 112; von Bacchus, νυχίων φϑεγμάτων ἐπίσκ., Ant. 1148; τοῦ νεκροῦ, Späher, die auf den Leichnam achten, 217; ἦ τιν' ἑταίρων ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον, als Späher gegen die Troer, Il. 10, 38, vgl. 342; δράκων Δίρκης ναμάτων ἐπ. Eur. Phoen. 932; in Prosa, πᾶσιν ἐπίσκοπος ἐτάχϑη Νέμεσις Plat. Legg. IV, 717 d; τούτων οἱ νομοφύλακες ἐπίσκοποι ἀκριβεῖς ἔστωσαν VI, 762 d u. öfter, wie Sp., ϑεοὶ χρηστῶν ἐπίσκοποι καὶ πονηρῶν ἔργων Plut. Cam. 5, wie Ζεὺς μάρτυρ καὶ ἐπ. τῶν πραττομένων Hdn. 7, 10, 6; ἐπίσκοπος ὀϊστῶν, Beherrscher, Lenker der Pfeile, Theocr. 24, 106; auch c. dat., ἀγυιαῖς ἔσσῃ καὶ λιμένεσσιν ἐπ. Callim. Dian. 39. – In Athen hießen so bes. die in die unterworfenen Städte geschickten Männer, welche die Angelegenheiten derselben leiteten, Ar. Av. 1023 u. Schol. dazu; so auch Inscr. 73; vgl. Harpocr. u. Böckh's Staatshaush. I S. 436 ff. – In N. T. u. K. S. Aufseher über eine Gemeinde, Bischof.
-
3 ὀτρύνω
Aὀτρυνέμεν Il.4.286
: [tense] impf.ὤτρυνον Hom.
(v. infr.), etc.; Iterat.ὀτρύνεσκον Il.24.24
: [tense] fut.ὀτρῠνέω Hom.
(v. infr.): [dialect] Ep. [tense] aor.ὄτρῡνα Od.17.430
:—[voice] Med. or [voice] Pass., only in [tense] pres. and [tense] impf. (v. infr.): poet. Verb, the compd. ἐπ-οτρύνω being used in Prose: (v. sub fin.):—stir up, egg on, encourage, esp. to battle, to any sudden or violent exertion, τινα Il.5.482, 10.158, etc.; ;8.294
; : freq. c. inf.,ὀπτῆρας.. ὄτρυνα νέεσθαι Od.17.430
;ὀ. τινὰ μάχεσθαι Il.4.294
, 414, etc.;γήμασθαι Od. 19.158
, etc.; : without inf., ἦ τιν' ἑταίρων ὀτρυνέεις Τρώεσσιν ἐπίσκοπον (sc. ἰέναι) ; Il.10.38; (lyr.): with Preps., Ἑρμείαν.. νῆσον ἐς Ὠγυγίην ὀτρύνομεν (sc. ἰέναι) Od.1.85, cf. Il.15.59;σέ γε θυμὸς ὀ. ἐπὶ νῆας 24.289
;τὸν δ' ὀ. πόλιν εἴσω Od. 15.40
;ποτὶ δῶμα 17.75
;προτὶ Ἴλιον Il.19.156
;πόλινδε Od.15.306
;πόλεμόνδε Il.2.589
;ποτὶ βουθυσίαν Ἥρας Pi.N.10.23
: rarely folld. byὡς, Ὀδυσῆα ὄτρυν', ὡς ἂν πύρνα.. ἀγείροι Od. 17.362
: rarely also c. dat. pers. et inf.,ὤτρυνον.. θεραπόντεσσιν φυλάξαι Pi.P.4.41
:—[voice] Med. or [voice] Pass., rouse oneself, bestir oneself, hasten, c. inf.,ἕπεσθαι Od.10.425
;ὀτρυνώμεθ' ἀμυνέμεν ἀλλήλοισιν Il.14.369
, cf. Od.17.183;ὑμεῖς δ' ὀτρύνεσθαι.., ὥς κ' ἐμὲ.. ἐπιβήσετε πάτρης 7.222
:—the [voice] Act. in this intr. sense is only f.l. in Il. 7.420.2 less freq. of animals, urge on, cheer on,οὐρῆας 23.111
;ἵππους τε καὶ ἀνέρας 16.167
, etc.;κύνας 18.584
.3 of things, urge forward, quicken, speed,πομπὴν ὀτρύνετε Od.7.151
, cf. 8.30; ;ἀγγελίην ὀτρύνομεν 16.355
;μάχην ὤτρυνον Ἀχαιῶν Il.12.277
; βοὰν ὤτρυνε λαῶν roused the shouts of the people, B.8.35 (s. v.l.).—[dialect] Ep. Verb, used now and then by Trag., in lyr., A. Th. 726, E.Rh.25, 558: in trim., S.Aj.60, 771, El.28, E.Alc. 755: rare even in later Prose, Arist.Mu. 399b11. (Prob. ὀ-τρῠ-ν-yω, with ὀ- prefix (as in ὀ-κέλλω) ; -τρῠ- perh. cogn. with Skt. tvárate 'hasten'.)
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий